สวัสดีค่ะ เมื่อวานไม่มีโอกาสได้มานั่งเขียนบล็อกวันนี้เลยขอหยิบยกรูปที่รัตน์วาดไว้ระหว่างการเดินทางไปท่องเที่ยวไต้หวัน ด้วยปากกาและสมุดมีเส้น อาจจะดูยากไปซํกหน่อย ทั้งลายมือและลายเส้น แต่เป็นแบบฉบับตัวรัตน์ที่อยากถ่ายทอดให้รู้จักไต้หวันในอีกแบบค่ะ
หลังจากที่กลับมาจากไต้หวันก็วาดรูปการ์ตูนช่องนี้ขึ้นมาค่ะ เพื่อนๆหลายๆคนอาจจะเป็นคล้ายๆรัตน์เวลาไปต่างแดน ต่างถิ่น ก็ถือแผนที่ มือจับมือถือไว้แน่น มองซ้ายขวา ซ้ายขวา แล้วคนตรงนั้นเค้าจะคิดยังไงนะ เหมือนกับเวลามีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเที่ยวกรุงเทพฯ มองซ้ายมองขวา หมุนไปหมุนมา เราก็ร้องนึกในใจละ (หาทางไม่เจอแน่นอน!!)
อีกสิ่งหนึ่งที่ชอบที่ไต้หวันคือร้าน Daiso ซึ่งราคาโคตรจะถูก ของโคตรจะเยอะ ราคา 39 เหรียญ ตีเป็นเงินไทยยังไม่ถึง 60 บาทเลยล่ะจ้ะ ใครอยากช้อปของญี่ปุ่น แล้วราคาตั๋วไม่แพง ค่าเงินไม่ต่างจากไทย ไต้หวันก็เป็นสถานที่สุดวิเศษที่คุณควรจะไปนะคะ
ลืมซูชิชิ้นละ 10 บาทบ้านเราคุณภาพแย่ๆไปได้เลย ร้านซูชิ Take Out ตามรูปคือไม่เคยกินซูชิหรือยังไง สำหรับใครที่ชื่นชอบอาหารญี่ปุ่นคงอยากจะหม่ำซูชิ ซาซิมิให้ได้ทุกวันเลย ไปถึงไต้หวันก็อย่าลืมแวะไปทาน Sushi Take Out กันนะคะ คือมันถูกและดีจริงๆนะ
ถ้าหากว่าคุณได้เข้าไปที่ 7-11 แฟมิลี่มาร์ท หรือร้านสะดวกซื้ออื่นๆในไต้หวันเพื่อหาซื้อน้ำขวดดื่มแล้วล่ะก็ ก็คงจะตื่นตาตื่นใจดีนะคะ ถ้าน้ำในราคาเท่าๆกันกับที่ไทย แต่ขวดนี่ใหญ่จริงๆหนา น้ำจุได้มากกว่าค่ะ ส่วนพวกน้ำผลไม้ ชาเขียว ชานมนี่ก็มีมากมายเลยล่ะ เลือกไม่ถูกเลยนะคะ
ถึงแม้ไต้หวันจะได้รับขนบธรรมเนียมประเพณีจีนแบบเก่าๆมา แต่ก็ยังรับเอาวัฒนธรรมตะวันตกมาค่อนข้างมาก ถ้าใครไปไต้หวันจะพบเห็นคู่รักเดินจับมือ เดินคลอเคลียกันมากมายทั้งบนรถไฟ รถไฟฟ้า และตามสถานที่ท่องเที่ยวอย่างตลาดกลางคืนหรือที่อื่นๆอีกมากมาย อย่างตอนรัตน์ไปก็เจอทั้งบนรถไฟที่นั่งไปผิงซี และที่ซีเหมินติงค่ะ สำหรับสาวโสดไปเที่ยวคนเดียวแล้วมันก็เซ็งๆเหมือนกันนะเนี่ย (ใครสั่งใครสอนให้ไปเที่ยวคนเดียวล่ะจ้ะ)
สำหรับคนไทยบ้านเรา รัตน์ไม่รู้ว่าถ้าหากไปถึงผิงซีแล้วการลอยโคมจะยังน่าสนใจอยู่มั้ย แต่สำหรับรัตน์แล้วนั้น ก็คล้ายๆกับการลอยโคมที่เชียงใหม่เชียงรายเลยล่ะค่ะ พอไปถึงแล้วก็(แอบงก)ก็ปล่อยให้เพื่อนคนฮ่องกงได้ตื่นเต้นกับโคมลอยแล้วเขียนคำพูด สิ่งที่อยากได้ไปเรื่อยๆ ส่วนรัตน์ก็… เดินถ่ายรูปดูหมู่บ้านเก่าๆ ดูทางรถไฟเก่าๆที่มีร่องรอยของประวัติศาสตร์แทนค่ะ (แต่ก็ไม่ได้บอกว่าทุกคนจะต้องรู้สึกเหมือนรัตน์นะคะ)
สิ่งเล็กๆน้อยๆที่ทำให้รู้สึกว่าคนไต้หวันเค้ารู้หน้าที่และรู้จักสถานะตัวเองคือการที่เราเห็นคน ไต้หวัน บนรถไฟฟ้าแล้ว วัยรุ่นหรือคนรุ่นเดียวๆกับรัตน์ไม่มีใครนั่งที่นั่งสำหรับผู้อาวุโส คนท้อง คนพิการ และผู้ใหญ่ที่มากับเด็กเลย ถึงจะโล่งๆว่างๆเค้าก็ไม่นั่งนะ ทำให้รู้สึกดีจัง
การเดินทางไปจิ่วเฟิ่น Jiufen ด้วยรถบัสสาธารณะ วิธีการเดินทางตามนี้เลยค่ะ
ถึงจะเตรียมตัวหาข้อมูลมาอย่างดีแล้วยังไงก็แล้วแต่ รัตน์ก็ยังหลงทางได้ในเมืองไทเป O [] o!!! ดีที่สร้างกลุ่มแฟนคลับในไลน์ขึ้นมาทำให้ถามคนในห้อง ….. ตามที่เห็น สุดท้าย……. หาเหยื่อถามทางเอาเลย T [] T!!!
ถึงจะซื้อตั๋วสายการบินดีๆบินไปเที่ยวแต่ก็ไม่ใช่การการันตีได้ว่าจะเจอคนมีมารยาทดีๆ หรือมีความเกรงใจผู้อื่น (สภาพรัตน์นั่งแทบจะโดนเก้าอี้คนด้านหน้าทับ คือเซ็งค่ะ)
